En ook het Brabants Dagblad hebben we gehaald, met een mooi artikel!

Riek en Miep wonen zowat in het 'honk'

In Odiliapeel zorgen vrijwilligers al tien jaar voor de dorpsbewoners

Al tien jaar zorgen vrijwilligers van stichting Zorg en Welzijn voor jong en oud in Odiliapeel. Dat vieren ze zondag met een open dag. Om nog meer mensen te bereiken. "Odiliapeel is een klein dorp, maar we kennen nog lang niet iedereen."

Kirsten Rietbergen

Odiliapeel 16 mei 2025

Riek Kuijpers (90) wóónt zo'n beetje in het Peelhonk. Ze is er op maandag en vrijdag de hele dag en op woensdag twee uurtjes. Zelfs haar tafeltje-dekje-maaltijd wordt op die dagen niet thuis, maar bij het oude schoolgebouw in het hartje van Odiliapeel bezorgd. "Dan hoef ik niet zo op de tijd te letten", zegt Riek.

Zij is graag in het ontmoetingscentrum van de stichting Zorg en Welzijn. Daar ziet ze haar dorpsgenoten. Zoals Miep Zwanenburg (88), die ze er ook drie keer per week komt. "Weet je wat ik hier leuk vindt? Iedereen is hier zó positief", zegt Miep. "We kennen elkaar inmiddels goed. En voor mijn kinderen is het ook fijn dat ik hier naar toe ga. Die hoeven zich geen zorgen over mij te maken."

Vandaag zitten ze buiten onder de overkapping, want het is aangenaam warm. Straks maken ze een rondje door de tuin. Ze spelen rummikub of kaart, net waar ze zin in hebben.

De ouderen uit Odiliapeel kunnen terecht in het Peelhonk voor een kop koffie, een praatje, samen eten en het 'buurtsoepje'. In de tuin telen ze samen met vrijwilligers en kinderen van basisschool Den Dijk groenten.

Maar er gebeurt ook veel buiten het Peelhonk om. Vrijwilligers leggen contact met de juiste organisaties als iemand problemen heeft, zoals laatst toen er een burengeschil moest worden opgelost. Of als er hulp nodig is met zorg, of financiën. Op school geven ze voorlichting over drugsgebruik. En vergeet het populaire Kabouterpad niet. Ook dat is een initiatief van Zorg en Welzijn.

In zo'n dorpshuiskamer als het Peelhonk horen vrijwilligers of mensen eenzaam zijn of bijvoorbeeld hulp nodig hebben bij boodschappen. Er is sociale controle. "Iemand die hier altijd koffie komt drinken is vandaag niet verschenen. Dan bellen we toch even op of alles in orde is", zegt Annelies Emonds, voorzitter van de stichting.

67 vrijwilligers in de weer

Er zijn heel veel taken die uitgevoerd worden door 67 vrijwilligers. De stichting werd, zoals vele andere lokale zorgcoöperaties, tien jaar geleden opgericht toen de overheid de zorg bij de gemeenten neerlegde via de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo). Opeens moesten gemeente de zorg zelf organiseren. Dus vroegen ze in dorpen en wijken of lokale mensen daar de eerste toegang naar zorg konden organiseren.

Het is in die tien jaar niet altijd makkelijk geweest voor de vrijwilligers, bekennen Annelies Emonds en mede-bestuurslid Jenny Smits. "Het was pionieren. Wat wij doen, voor mensen zonder én met een zorgindicatie, past soms niet in het systeem van zorgorganisaties. "Stel: iemand kan hier niet komen omdat de thuiszorg steunkousen aan moet komen doen. Waarom komt de thuiszorg niet hierheen en dan helpt dan meteen vijf mensen tegelijk? Dat zoiets niet geregeld kan worden, dat is frustrerend."

Maar zonder wrijving geen glans, stelt Jenny Smits. "Er is veel bereikt. We proberen de zorg in het dorp te behouden en te verbeteren. En we zijn meer voor de jeugd gaan doen."

Dat mag best wat bekender worden, vinden Jenny en Annelies. Daarom is er zondag tussen 11.00 en 16.00 uur een open dag. "Als mensen binnenlopen denken ze misschien 'dat hadden we veel eerder moeten doen'. Want Odiliapeel is dan misschien een klein dorp, we kennen echt nog niet iedereen."

Tijdens de open dag wordt ook de nieuwe naam onthuld van de stichting Zorg en Welzijn.